Yatakta On Beş Saniye

Gözlerimi açtým.
tavan yine ayný.
Gözlerimi kapadým.
Karanlýk, o da ayný.

Pencereyi, demir parmaklýk gibi gördüðüm kirpiklerimin arasýndan süzülen güneþin
yüzümdeki sýcaklýðý ile hissedebiliyorum.
sabah ayazýnda kalmýþçasýna batýyor gözlerime ayyaþ bir üþümüþlük.
ben küçükken de kirpiklerim gözüme kadar gelir ve acýtýrdý.
O zamanlar bu kadar acýtmamasýnýn nedeni sanýrým,
çingenelerin mesken tuttuðu,küçük çocuklarý afsunladýðý o dönemde
tek yanýlgýmýn,
zamane çingelerinin döðmeleriyle beni cezbediþi,
uzun kirpikli çocuklarý öpmesi,
büyük göðüsleriyle
kafamý kendinlerine yaslamalarýydý .
Ama nefeslerindeki o dayanýlmaz tütünün kokusuyla,
anlamadýðým zýrvalarla
hep ürkütülen, korkutulan ruhumla
hayatýmýn dýþlanmýþlýðýnýn son perdesindeki
uysal karakteri oynadým.



Gözümü açtým.
Tavan yine ayný.

müstakil bir evin yanan sarý ampulünün bekçiliðinde
güneþ yavaþ yavaþ terkediyor tüm bedenimi.
güneþ doðuyor mu batýyor mu
Arafta, bilemiyorum .


Gözümü kapattým.

Mavi bir bulut yavaþ yavaþ tavanýmdan ayrýlarak
penceremden,þehrimden, denizlerden geçti.
türkçe konuþan insanlarýn ülkesini geçerek
daha önce hiç duymadýðým bir dilin konuþulduðu çöle yolcuða çýktý.
ayaklarýmý ellerim,
ellerimi ayaklarým gibi düþünüp bir örümcek gibi hissettim.
ben gözüm kapalýyken bile tebessüm edebilirim.


Gözümü açtým.
Burnum hala üþüyor.
Hayattayým...


Gözümü kapattý yüreðim.
Mardinin tüm sokaklarý, o kadar dar deðilmiþ.
uyduruk yalanlarýyla süslenmiþ tarih kitabýmýn arkasýnda
o büyük harflerle yazýlan baþkentimsi tamlamayý
-ki neden gözüme sokuldu bunca yýl bu harfler
ve neden hep taþtan bir adama saygý duruþunda bulunduk tanrýymýþ gibi
her kýþ sabahý
ve üþür insan hele ki tepesinde sýcak soðuðun boðazýna çatarken,
kafatasýmý çatlatýrcasýna kaynatan yazlarý da hiç unutmam
sýradaki bekleyiþleri-
ordaki gibi basit bir kroki ya da küçük bir köy deðildi.



Gözümü açtý sað kulaðýmdaki korku.

Midyattaki köhnemiþ bir caminin
gür yapýlý megafonuyla seslenen zat’ýnda vaktiyle dediði gibi ;
-Saða yatýp bilmem kaç fatiha okursa çocuklar, rahat uyur.
Saðýma yatýp solumla düþündüm ben ama
o gün bugündür sað kulaðým hep daha az iþitir .

"Gözümü kapattý katli vacip bir düþ
Anlattým olmayaný
aslýnda en olanlarý."





.









Sosyal Medyada Paylaşın: