Dost Dediğin…
O ölünce, sen de göçmek istersin
Dost dediðin, her hücresiyle dosttur
Kelimeler, seferberdir kalbinde
Her cümlesi, hecesi ile dosttur
/
Duygular beslenmez, marazý ile
Taksimatý yapmaz, terazi ile
Ben de þahidim ki, bu yazý ile
Hem gündüzü, gecesi ile dosttur
/
Kalp, beklentisinden ötesi bulur
Aþk alevi, yolun rotasý bulur
Mecusî de gelse, ateþi bulur
Kâinatýn, en yücesiyle dosttur
/
Hisseder her aný, halden ve dilden
Bahçesi bezeli, dikensiz gülden
Yokuþlarý, yormaz seni gönülden
Yolcularýn, nicesi ile dosttur
/
Saðmak için, ot vermez o canlýya
Ön yargýyla bakamaz ki zanlýya
Dost adayý, okuyup da anlaya
Hem bugünü, öncesi ile dosttur
/
Makamýný hürmete tahvil etmez
Ýnsaflýdýr, kulu kula, kul etmez
Olumsuzu, örnek alýp yol etmez
Her çilenin, sancýsý ile dosttur
/
Topraksýz gübresiz fidan büyütür
Ýkliminde, mevsim üretir tür tür
Kavuþursan, benden de selam götür
Kýrýk dalýn, goncasý ile dosttur
/
Aramakla bulmak zor biliyorum
Saklýysa Feza’da, gelsin diyorum
Yapamam artýk ben, baþkaca yorum
Dostun sözü, acýsýyla da dosttur
/
Ali Rýza Malkoç 19/09/2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Rıza Malkoç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.