sukut ettikçe sen sessiz harfler tarafýndan örselendim gürültüyle ismini ünlerken kalbim kalýn bir ayraçla kesildi yolum sessizlik içinde sessizce mimlendim
sen gideli kadim zamanlarýn yitik yolcusu gibi tutuldu, lal oldu dilim sükûna uðradý bütün harflerim ses vermez oldu harekelerim terk etti mahrecim
elleri þiir kesiði ahraz çocuklar büyüyor içimde kaderleri benziyor kaderime hangi harf ses olur hangi kelime nefes olur hangi cümlenin gücü yeter çaresizliði anlatmaya yara aldý yirmi dokuz neferim
üfle bir harf diyorsun yüreðime em olsun nefes olsun üfleyemiyorum üflersem tutuþur çelimsiz dal üflersem ateþ yanar aþk ateþten kor üflemiyorsam sebebini kendine sor
22 Aralýk 2012 – Zeynep Özmen
/þeb-i yeldada sustun kaderimin miladý oldun/
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yakamozmavisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.