/Sahipsiz çýðlýklarýmýn Koþarak onca kalabalýktan Bana geri dönmesiydi hayat./
Kim miþ o! Susmak güçtür diyen Suskun dað Karanlýk sükunetiyle üstüme yürüyen Çýðlýðýyla üstüme çýðlar deviren
Ýnce ve keskindir ün’üm Sedamdýr gücüm Beni anlatandýr sesim Bir tek ben anlarým Kah acemice Kah ustaca Yaralarýmý ben sararým. Bana dönmeyen ses benim deðildir.
Ortaya býrakma suskunu Ýçim çok karýþýk Mahir deðilim o kadar Ýçimde susmayan bir çocuk Sukutun halý altýna sýðmayacak kadar Þamatalý ve büyük.
Asi’dir içimdeki çocuk Büyükler gibi konuþma Büyük cümleler kurma O daha bir çocuk Paylarsan susar. Ýç çekerek içine kaçar
Hiç farkýna varmaz çocukluðunun Anlatmak için derdini çok konuþur Tüm çocuklar gibidir o Korkar sessizlikten Suskuda býrakýrsan Býktýrarak sorar anlamak için.
Sen susuyorsun Mýzmýzlanýyor Kendi kendine konuþuyor nicedir Korkmak istemiyor sessizlikten Kalmak istemiyor Sukutun puslu gölgesinde
Oku dedi Rabbi okuyor, Yaz dedi yüreði hep yazýyor Sus diyorsun Ne bedbaht bir istek bu Ýçimdeki çocuk Susmayý hiç bilmiyor
27 Kasým 2011- Zeynep Özmen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yakamozmavisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.