MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

BAŞIN SAĞOLSUN EY AŞK!
hamuş42

BAŞIN SAĞOLSUN EY AŞK!


Neþeden deðil yüzümdeki anlýk tebessüm
Kalbime gelip yerleþen acýnýn
Gözlerime vuran izdüþümü sadece
Cereyana tutuldum sevdanýn kapý eþiðinde
Ýnce bir hastayým beni baðýþla
Dokunsan soluklaþacak bakýþlarým
Konuþsan yok olup gideceðim…
Galiba yüreðimden üþüttüm…

Biliyorum
Annem yine çok kýzacak…
Yaslayacaðým omzunu vermeyecek baþýma
Dilinde sitem dolusu azar
Azar azar dökülecek saðýrlýðýma…
Ölümcül marazilerin koynunda
Bu kaçýncý can çekiþim
Bilecek…
Ben duyumsamaz aldýrýþýmla
Ýçimi kanatarak kazýyacaðým ‘haklýlýðýný’
Annem bilmeyecek…
Ve ben yine unutacaðým
Kara bir sevdanýn ayrýlýk krizinde
Gerçeðin iþime gelmezliðiyle…
Ama þimdi ayaklarým;
Taþýmýyor beni…
Gözüm kararýyor, düþüyorum…

Çýðlýk çýðlýða bölüyor boðazým gecenin sessizliðini
Ferahlatan yanýyla, ellerini hissediyorum annemin
Ah garibem!
Dayanamamýþ gönül koymaya
Nasýlda sýzlýyor, caným ölüme düþerken…
Bir anne þefkatinin emniyetiyle
Gözlerim, kapaklarýný yeni bir çýðlýða kadar kâbuslara yumuyor…

‘Sevda bahçelerinin olgunlaþmýþ daraðaçlarýndan
Filizleri hükümlü salkým salkým ölümler topluyorum ömrüme…
Ölüp ölüp dirilmelerin ardýndan
Yeniden asýyorlar beni âmâ cellâtlar
Kimi astýklarýný bilmeden
Lal kesiliyorum, sesim yetiþemiyor vicdanlarýna…
Kan pýhtýsý adýn dökülüyor dudaklarýmdan…
Sen gidiyorsun
Ve ben ölerek susuyorum’
Uyanýyorum sonra kan ve ter içinde…
Yaný baþýmda annem,
Yine beni aðlýyor…

Uykusuz kâbuslarýn hemen ertesinde
Kýrýlýyor en son direncim de…
Pencerenin pervazýna konan bir martý
Gülümsüyor yüzüme
Billahi yalan deðil gördüðüm…
‘Anne’ diyorum soluk soluða
‘Aðlama gülümserken bir martý kuþu’
Düþüyor yastýðýmýn sað ucuna baþým
Hatýralar dolusu hayat
Kare kare geçerken gözlerimin önünden
Týrnak aralarýmdan çekiliyor sanki caným
Yaþadýklarým, vuslatlar ve ayrýlýklar…
Annemin gözünde biteviye akan gözyaþý
Babamýn telaþýnda suskun metanet…
Sonsuz karanlýk iniyor gözlerime…
Sanýrým sona geldim
‘Yasin’ diyor babam…
Ve ben BÝ-TÝ-YO-RUM…

/hadi þimdi Leyla çiçekleriyle uðurla beni
aþkýn baþý sað olsun,
Ayrýlýktan öldü körpe bir mecnun daha…/

ARÝF ONUR SOLAK

YORUMLAYAN : KAHRAMAN TAZEOÐLU



Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.