AŞKIN KAPISINDAYIM İLAYDA
Sevgili Eþ’ime... AÞKIN KAPISINDAYIM ÝLAYDA Evrensel düþler parçalayan taþ bebeklerin oyuncaðý kýrýldý.
Sana memnu masal çaðlarýndan seslenen þarkýlarla deðil
Yorgun türkülerin hikâyeleriyle geldim...
Bir pýnarýn baþýnda vurulmuþ kan lekeli sevdalar var koynumda
Nere vursam çatlar kalemimin susuzluðuyla, içi boþ sanrýlar
Ahh! o yandýðým kýzýl ikindi akþam üstleri
Ýnce belli bir zamandý titrek bakýþlarýnda eriyen
Sana kalbimi ikiyi bölen isminin baþ harfiyle geldim ÝLAYDA
Uçurumlarca düþüþün ardýndan hala eksilmemiþ yanýmla…
Hadi sükût et, dillensin bütün sessizliklerin çýðlýðý
Aþkýn kapýsýndayým ÝLAYDA
Ya gözlerinden al beni içeriye
Ya da bir ölüm boyu uzansýn mezarlýða bu aðýr serzeniþ...
Ýçimin zelzelesinden taþýyor yalnýzlýðým.
Belki bu bahar gülümseyecek çocuklar
Göðüs kafesimde sancýyan yaralarýma
Belki de bir dilencinin duasýnda üþüyecek bakýþlarým
Nisan dolu yaðmurlarýn saçaðýnda buz tutacaðým Ýlayda!
Saçlarýný okþayan bir dileðin yamacýna baðdaþ kurmuþ çaresizlikle
Kalbimden geçen dualarýn âminlerine kalkacak ellerim
Bir þükretsen, kapanacak kalbim bütün sevdaperest bakýþmalara
Aþkýn sýrrýna ermiþ bir derviþ edasýyla
Yanýp tutuþacaðým yangýna durmuþ pervaneler gibi...
Hadi bol gönüllü bir gülümsemeyle bak kalbimin içine
Yoksa görmediðin karanlýklarda harami bir kahýrla budanacak sefilliðim
Ben, memleket sevgisiyle bezenmiþ idealist bir düþüncenin doðduðu
Sonra yobaz ilan edildiði
Haritanýn ortasýnda büyük duran ama hep yalnýz olan bir þehrin çocuðuyum
Gelincikler kýzýlca kýyamet açarken; baþaklarýn boy verdiði
Bahar yaðmurlarýnýn saçlarýný okþadýðý bozkýr tarlalarýndan geliyorum
Sana, mimlenmiþ hýçkýrýklarýn daha kurumamýþ gözlerinden
Duvaðý bembeyaz düþlerle perçinlenmiþ dualarla
Hala yaþanýlabilir berrak sevdalarýn varlýðýna dair inancýmý getirdim
Kaybetmeden düþlerimizi, uzat yüreðini derinliðime…
/Gayretimin en son direncini hayallerinin ayakuçlarýna seriyorum
Takatimin bittiði yerdeyim/
Al benden yorgunluðumun susuz kuraklýðýný.
Ömrümün yirmi sekiz yýllýk hýncýný verdim diye zamana
Aynalarda küskün duruþlara yakalanýyor gözlerim.
Yaþýmý tersten yazdýrýp ömrümün sonuna vurma nefesimi
Sana gemileri yakýlmýþ bir geliþin dönüþsüzlüðüyle geldim Ýlayda…
Dönecek yerim yok, kapýsýndayým aþkýn
Ya gözlerinden al beni içeriye
Ya da bir ölüm boyu uzansýn mezarlýða bu aðýr serzeniþ…
ARÝF ONUR SOLAK / ÝZMÝR-KÝRAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.