YARINI TÜKENMİŞ BİR ÖMRÜN TÖVBESİ

Zamana ekilmiþ gül goncasý yarýným olmadý hiç
Hep hatýrlamak istediðimdi unuttuklarým
Ve unutamadýklarým,
Aslýnda hatýrýmda asýlý piþmanlýklarýmdý

Bunamaya ramak kaldý sanýrým
Mazoþist bir þizofreniyi oynuyorum hayatýn sahnesinde
Mesrûr deðilim
Sürûr baðýþlamýyor artýk kadim þarkýlar
Melodilerinde yeþerecek bir yarýn düþlemiyorum
Meczup bir boþluða yelkenliyor duygularým
Ansýzlýðým, dün ekilmiþ sancýlarda yeþerirken
Yarýna taþýnacak hüzzamlar biriktiriyorum ceplerimde
Yol üstü keder duraklarýnda duraklarsam, yudumlarým belki.
Bir parça acý
Cinnet þeridinde bir intihara iyi gelir.
Yoksa haram benim dinimde
Vaktinden önce cana kastetmek…

Solumda büyük boþluðu boþuna yaþamýþlýðýn…
Ve boþuna boþluklarda kahrolmuþluðun…
Arasat’ta kalmýþlýðým, günahkârlýðýmla
El insaf Kiramen Kâtibin…

Kalkýp telkine, baþýmý tahtaya vuracak dermaným yok...
Emanet bir ömrü soldurduðum hayattýr
Ellerimde þimdi tutuþan…
Ne geceye yazdýðým þiirler anlýyor beni
Ne yâr didesine iliþtirdiðim içi boþ kederler
Böyle yapayalnýz
Böyle naçar
Böyle duçar…
Tanýdýðým bensizliðimle
Tanýyamadýðým ben arasýnda
Kalakaldým öylece Araf’ta melül…
Þefaat ya salât ve salamý üzerinde, rayihasý gül olan

Müjgânýmda asýlý, tespih tanesi gibi gözyaþým
Kapandým mim boyu secdegahýna
Gülüver yüzüme ‘Sen’
Yüreðime gül ver ya Hak
Kavuþmadan rahmetine
Ayet ayet aç gönlümü de
Ýnþirah et ya Rahman…

ARÝF ONUR SOLAK

Sosyal Medyada Paylaşın: