Hey Dünya

Bir ben mi?
Ben mi kaldým hey dünya!
Mertliðe sýr verip namertliðe ser vermeyen
Ayrýlýklar ardýndan su döken
Mavzer gibi güven verip
Þafak kadar taze umut besleyen
Durgun sular gibi suskun, hoyrat nehir gibi çaðlayan
Derme çatma barýnaklar kýyýlarýmda
Sürgün sevdalarýn konak yeri
Bir ben miyim?
De dünya...

Bir ben mi?
Ben mi kaldým bu þehirde?
Geceleri hayýrsýz, sokaklarý vefasýz
Düþlerim hayatýn pençesinde
Sahipsiz acýlar yüklenir omzuma
Hamallar bile acýr halime
Faili meçhul bir intihar þimdi gözlerimde
Be hey dünya bir ben mi kaldým þimdi bana?
He dünya...

Bir ben mi?
Ben mi kaldým ulu orta?
Güneþ, saklanýnca ufuklar arkasýna
Ne hüzünler düðümlenir boðazýmda
Dokunulabilir bir ýslaklýk deðil ki yüzümde
Sigara dumanýyla salýnan suretler...
Ciðerimde tozlu yollarýn ayak izleri
Karanlýðý demleyip içtiðim gibi
Ömrümü çalýp
Ye dünya...

Bir ben mi?
Ben mi kaldým arsýz sevmelere müptela?
Kayan yýldýzlar altýnda gökler aðlarken
Silinmeli ayak izlerim.
Kaybolup giderken semaya doðru
Unutulmalý adým
Sana kalsýn suskun þiirlerim
Ölüm kaç durak ötende?
Söyle!
Be dünya...

Bir ben mi?
Ben mi kaldým isyana kefen giydiren?
Son nefesim-son sözüm
Azrail’le ilk pazarlýk
Þahadete dönerse dilim
Þefaatçim olursa ýslak mendilim
Ben de hakkýmý helal ettim ey dünya
Bir ben geçtim senden,
Bir de benden geçenler.
Adýn gurbet deðilse
Söyle!
Ne dünya?
Sosyal Medyada Paylaşın: