Ýyiler var kötüler de Güzeller var çirkinler de Doðrular var eðriler de Bunlarý ayýran çizgiler var Ýncecikten, Yalýnca, Yalnýzca… Tek baþýna sen deðilsin Hakikatin süslü motiflerini kalbine çiz
O zaman sesler aslýndan, Kokular aslýndan, Tatlar aslýndan... Arýndýkça gönüller Asýllar görünür gölgesi altýndan Her þey senindir o zaman Çeker gönül ne çekerse aslýndan Bulacaksýn bulduðun kadar Bizdeki g/izi
Hiç kimse seni benden, Beni senden öðrenemez. Can gözüyle bakýnca Hakikattesin zaten Oysa balýk denizde Su nedir bilmez. Bu misalden yüzüp gidersin Gidenler döndükçe geriye Yoklukta varlýk görürsün. Ariflerce bilinir ki; Hakikatte yoksun. Göbek baðý kesilince baþlar rüya Gönül baðýyla baðlanýrsan bu sýrra Ýlk nefes kadar son nefes uyanýþtýr. Öldür kollarýmda ben’liði Bu nice diriliþtir...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Arif Odabas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.