Unutulduðum yerde dünya deðiþtiriyorum artýk Seninle kavuþmanýn imkansýzlýðýný Daha da imkansýzlaþtýrmak için
Bir Cuma sabahýna uyanamayacak gözlerim Ben bir kabus görüyorum zannedeceðim Etrafýmda toplanan insanlara bir þeyler söylemek istediðim halde Aðzýmý bile kýpýrdatamayacaðým Kendime kýzacaðým sonra Ne kadar umursamaz oldum diye
Umursamaz olacaðým evet Umursamak için ne neden ne de güç olacak artýk Ait olmadýðým bir dünyadan gidiyorum iþte Ait olmayý hep dilediðim yere Sen baðlýyordun ellerimi belki Yüreðimi sen tutuyordun bu dünyada atmasý için Þimdi baþka dünyada suskun olacak yüreðim
Anlamýný yitirmek bu olsa gerek Ve tam olarak düþmek Dünyadan uzaða
Haftanýn planlarýný yapamayacaðýz artýk En çok da bunun için üzgünüm Aylar sonrasýnýn planlarýný geçirirken beynimizden Nasýl da cahildik
Hiç ölmeyecekmiþiz gibiydik Sahi nasýl öldüm ben? Nasýl oldu? Tüm yakýnlar belki de bu soruyu soracak birbirine “Nasýl olmuþ?”
Herhangi bir olaydan bahseder gibi bahsedecekler Ahlar, vahlar havada uçuþacak sonra Yerde upuzun yatan kendi cenazemi Uzaktan seyredeceðim.
“Uyuyorum ben” diyeceðim Belki bir süre de inandýracaðým kendimi Ama sonra Karanlýk odada Topraðýn altýnda Kafam vurduðunda iki tahta parçasýna…
Kimsenin aklýna gelmediði anda gideceðim Kendi aklýma bile gelmeyeceðim belki
Sen son gittiðimdin Öyle kalacaksýn Ben yerde ölü bir sinek gibi olacaðým Ruhum uçarken gökyüzüne O kadar önemsizleþeceðim
Yaþadýðým her þeyi sizlere býrakýp Yaþamadýklarýmla gideceðim Yaþadýklarýmý hak etmeyenlere emanet edeceðim Anýlarýmý unutanlara Suretimi hatýrlamayanlara
Kendim ise bir hiç artýk Ve bu hiçlikte þimdi hesap zamaný!...
Yirmi Dokuz Kasým Ýki Bin On Ýki 10 20 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.