Bu sondu sevgili Büyümüþtük artýk Bir ayrýlýðý olgunlukla karþýlayabilecek kadar Oysa çocuk kalmayý isterdim ben Didiþmeyi seninle durmadan Küsüp tekrar barýþmayý Ama büyüdük
Önce yalnýzlýklarýmýz büyüttü bizi dünya beþiðinde sallarken Eþikten geçerken büyüdük biraz da ait olmadýðýmýz yerlere giderken Biz büyüdük Bir ayrýlýðý kaldýracak kadar Kelimelerin düzenli düzensiz diziliþine aldýrmadan Ayrýlýðýn hecelerini dizdik yan yana Bundan tam kýsa bir süre önce omuzlarýmýz da büyümüþtü Ayrýlýðýn yükünü kaldýrabilecek omuzlarýmýz
Affedecek kadar da büyümüþüz sevgili Geçmiþteki tüm çocukluklarý
Mevsimlerin zamansýz gelip gitmelerini Zamansýz yaðan yaðmurlarý Açmayan güneþi de affetmeyi öðrendik Büyümüþtük artýk Hiçbir doðal afete þaþýramayacak kadar Bazý mevsimler eksikti yüreðimizde Hatta anlatmýþtým sana: Birkaç yýlým silikti hayatýmdan O yüzdendi küçük görünüþüm Ýþte bu yüzdendi büyümeyi kabullenmeyiþim Ýnatlaþmalarým büyümeyi ertelemek içindi
Yazý olmayan mevsimlerden geçerken zamanlar Biz hep kýþa mahkum kaldýk Hapishanede yaz olsa da bilinmezdi çünkü Ayrýlýðýn hapishanesiydi bu parmaklýklara tutunmaya çalýþtýðýmýz
Demir parmaklýklar soðuktu Kýþ gibi, ellerinin soðukluðunu aratacak kadardý Ellerinden tutunmuþtum yaþamaya Ellerindeydi yaþamak Bu oyunu sessiz sedasýz kabullenen çocukça yüreðimdi
Hesaplýyorum da sevgili Bu son dediðim hiçbir þey son deðilmiþ Yine hesaplýyorum da Gittiðin zamanlarý çýkarýnca hayatýmdan Geriye pek bir þey kalmýyormuþ
Hiç mi yaþamadýk biz Sahi giderken yaþadýklarýmýzý da mý alýp gittin? Oysa benim en çok onlara ihtiyacým vardý Yaþamaya devam etmek için Yaþadýklarýmý alýp giderken Nasýl da büyümüþsün meðer Benden önce Ýntikam peþinde
Büyüdük bir masumiyeti kaldýramayacak kadar Tüm masumlarý öldürecek kadar Güçlendik, güçlenirken çocukluðumuzdan olduk Öldürdük tüm çocuklarý kendi çocukluðumuzla birlikte
Bu sondu sevgili, büyüdük Tüm düþlerimizden aðrýyacak kadar biriktirdik hayalleri Ve hayallerimizden vurulduk Kalbimizden kýrýlýrken Ayrýlýðýn zehirli oku denk geldi bu sefer yaþamaya çalýþtýðýmýz noktaya Tam gece on iki de vurulduk
Beþ Aralýk Ýki Bin On Ýki 12 00 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.