algýda tekinsiz boþunalýk hýþýrtýsý cehenneme göz açtýrmayan moleküllerim bir kuðu düþünde
zihnine soktu ellerini bir kadýn, aranmayaný, var olmayaný buldu çýkardý öptü, okþadý ruhun ezberini, bilinmeyen dilde þarkýlarla yýkadý bölünmüþ yankýlardan temizlemek için belleðini
/nasýl da yakýyor dilimi, ecel gibi sayýkladýðým ismin/
ay aðardý gün ayýldý yakýn aklýmý, düþüm sönüyor bir sevgilinin fýsýltýsý inceliyor, yoksulluða sürüne sürüne geliyor uyanýþlar puslu denizlerde görünür gibi olan gerçek, kurak iklimlerin bitki örtüsünde yitiyor ruhumda büklüm büklüm korku cisimleþiyor, boz aynalardan yuvarlanýyorum dün lekeli sabahlardan kalma bir iç çekiþ, genzimde çýrpýnýyor Wirgina Wolfa söz versemde her uyandýðýmda imdat diye baðýrmamaya iflah olmaz aðzýmýn içindeki feryadlar treni belleðime yerleþen bu uðultu, kurutuyor kirpiklerime serpilen lavantalarý açmak istemiyorum gözlerimi
kurgulanmýþ sabahlar düþürürken eteðinden arkasý yarýný incinmemiþ þehirler arýyorum çürüyüp gitmeden bazenlerim bazen ýhlamur kokardý týrnak içlerim kaburgalarým hatýralarýn kursaðýnda susuz kalýnca dualarým uzaklaþtý ellerimden, içimde titreþen Kim den doldurdunuz dünyanýn içini hiçlikle gökgürültüsünden sokaklara düþüyorum meydanlarýn kulelerinde akrep ve yelkovan aðlýyor dertten biraz sevmek getir Tanrým, biraz aþk getir deniz minarelerinin içinden seslerini toplasýn çocuklar aðlamayý onlara sen öðrettin Tanrým, ilk öðrettin büyüdükçe alýþtýlar zindana uygun adým marþ, yaþam, kuklalar mim, ipleri ter yaka paça itildik terbiyeye uçurtmalara ihale açmýþ ölü gökler ülkesi, tamam sustum sustum , susarken çýðlýk atan çocuklar gibi baktým
herkesin gölgesi hatýra kalmýþ düne hýþýmla terkediyor düþlerimiz bizi tahammülüm kalmadý güne bu efkar yerleþiyor içimdeki mevsime melankolik nöbetler geçiriyorum kendimin yabancýsýyým ince fikirlerin grevi gibi deðiþenler uyanmasýn Tanrým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.