Yeþil yemyeþil kýyýlarýnda denizin
Masmavi balýklar yakalýyoruz.
Herbirinin adý ayný
Aþk…
Sonra parmak uçlarýmýzla sahile
Koskocaman bir hayal çiziyoruz
Sessizce
Kimsenin duymasýný istemeyerek sevgilim.
Ben ev çiziyorum gülden
Sen küçük bir kafes.
Velhasýl
Tuz kokusunda ýslanýrken yaðmurlarýmýzýn
Doðuyoruz
Dudaklarýmýzýn kenarýndaki gülüþlerle.
Bir müzik duyuyoruz
Sadece
Sen ve Ben.
Bir keman sesi
Sen ne kadar acýklý diyorsun
Ben kalkýp dans ediyorum.
Acýklý oluþu siliniyor kulaklarýndan.
Yavaþça
Elini belime dolayýp
Kendine çekerek beni
Kulaðýma sessizce ve sýcacýk fýsýldýyorsun ;
“Aþk kokuyorsun kadýným.”
Teslimiyetimle
Kadýnlýðým
Ve çocukluðum.
Hepsi ellerinde can buluyor.
Iþýklarý kapatýp Biz ’i yakýyorum..
Yangýnýn sonunda
Viþneli çikolatalalý pasta gibi oluyoruz.
Biraz tatlý
Biraz ekþi bir tad tebelleþ oluyor dudaklarýmýza.
“Bizim gibi.”
Deyip
Bir ucundan Sen bir ucundan Ben.
Doya doya baþlýyoruz
Doyumsuzluðuna
Bizdeki Biz gibi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.