Yıka Beni Ey Sevgili
Eti, kemikten sýyrýlýp çürümesin diye
Beynimin morgunda saklýyorum ölü düþüncelerimi
Ýþgal edilmiþ inancýmýn kýrýlgan yanlarýný onarýyorum
Gözaltýna alýnmýþ vicdanýmý kurtarmaya çalýþýyorum
Sular yükselecek az sonra ve kývama gelecek dalgalar
Boðacak bir sürü harf, yazacaðým kelimeleri bir bir
Belki de utanacaklar, kendine mekanik ilahlar edinenler,
Taptýklarý diþlilerin arasýna sýkýþýp kalacak kahkahalarý.
Binlerce çiçek, doðduðu toprakta verecek son nefesini
Ýþte o zaman anlayacak kafasýný duvara çarpan ruhum,
Nasýl da sonu olmayan dipsiz bir kuyuya düþtüðünü.
Yaþamaya teþebbüsten tutuklanmýþ umutlarýmý
Ve daha bizi öpmek için doðacak çocuklarýn efkarýný
Kararsýz bir fecr vaktinde, ezanlarý þakaðýndan vurup,
Sýrtýma yükleyip, göçeceðim ben bu diyarlardan.
Bir özgürlük masalýnýn peþinden sürükleyeceðim cesedimi
Kollarýndan tutup kaldýracaðým bir ananýn feryadýný
Topraðýnda kýzgýn ateþler fýþkýran bir ýrgat gibi,
Öfke ekip, isyan hasat edeceðim bu kadar sessizliðe.
Koca bir nehri ýslattýnýz bir çocuðun gözyaþlarýyla
Yapma dedikçe yaptýnýz, yapýlmayacak en son þeyi
Gömdünüz topraða henüz yeþermiþ onca umudu
Bir karýncayý bile yalýnayak gezdirdi þefkatiniz
Yüzüme vuran ikindi güneþini dürdünüz insafsýzca
Beyrut’tan gelen kan kokusunu serptiniz suratýma
Gazze ve Kudüs’ü bana, çaresizlik diye öðrettiniz siz
Sýrtýnýzý dönüp gittiniz sonra acýmasýzca ve çok sessiz.
Ýstemem artýk sizin mamur ettiðiniz kentleri
Býrakýn kalemim kýrýk, masam daðýnýk kalsýn
Hecelerim bir yana, acýlarým bir yana saçýlsýn
Gözyaþý kokan yastýðýmýn tüyü ortaya daðýlsýn
Gök yarýlýp da odamýn en karanlýk yerine düþsün
Yürüsün ömrümün geriye kalan çýplak ayaklarý
Yepyeni masallar bulalým avutmak için çocuklarý
Topraðýmýza isyanlar ekelim hepsi bir birinden deli
Kaderime gözyaþý bulaþmýþ, yýka beni ey sevgili!...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.