Yarım Şiir

Huzursuz geçiyor gecelerim...
Göðsümde, baþýnýn aðýrlýðý yok artýk
Yataðýmýza uzanýp
Gözlerimi kapattýðýmda.
Bundan sonra ancak göz kapaklarýmdasýn
Ya da rüyalarýmda
Seni görebilmek için uyumalýyým...

Sesini duyabilmek için annemi aramalýyým,
Bir keresinde benzetmiþtim ya...
Belki bi kere daha benzetirim.
Ya da þarkýmýzý açmalýyým
Dans ettiðimiz anýn görüntüsünü
Çýkarmalýyým beynimin "unutulamayanlar" arþivinden.
Seni, hatýrlaya hatýrlaya unutabilirim belki...

Seni, unutmalýyým acil.
Çünkü yarým kalýyor her þey
Sen aklýma geldikçe.
Ýþlerim yarým kalýyor,
Odanýn ýþýðý açýk kalýyor,
Baðcýklarýmý baðlamadan çýkýyorum dýþarýya
Ve bunu düþünce anlýyorum.
Ne demek istediðimi,
Umarým ki anlýyorsun...

Yazdýklarýmý hâla anlayamýyorsan
Bir kaç mýsra daha yazabilirim.
Ne de olsa;
Yazmak deðil yaþamak yoruyor beni.

Ölümlerim bile yarým kalýyor,
Bir cesede dönüþemiyor asla bedenim
Gözümü açtýðým anda.
Beni son anda vazgeçiren þey neyse
O þey hep var.
Ümitlenme sakýn!
O þey sen olamazsýn.
Çünkü sen hiç yoksun
Hiçte olmadýn...

Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın: