güzel de,çirkin de
iyi de,kötü de
bizden çýkmýþ ne varsa
eksik ve tamam canlar bizimdir
ormanda eksilen çoðalan kuþlar
baykuþun aðaçta kör bakmasý
karanlýkta yarasalar
yanýndan geçtiðim köpeðin
baþýný uzatmasý sev diye
çamurlar,su birikintileri
yüreðimden kanatlanmasý bir kuþun
özgürlüðe sevdalanmasý
ömrü biten sineklerin,ölü canlý uçuþlarý
dünyaya açýlan pencerelerim
önümdeki bulutlarýn daðýlacaðýný sezmem
bir þarký mýrýldanmam usuldan
sonra çoðaltmam sesimi
anlamam, ne kadar gür olduðunu
bu sokaklarýn dar ve ses geçirmez
bu yollarýn gözlerinin, her zaman gözleri yaþlý
evlerde kesiþtiðini bilmem
nedense ikircikliyim ya da eminim
bizim, bizden olmayan bir þeyler dönüyor ortalýkta
ondan bayraðýma sarýlýp koþmam
aldýrmadan yaðmura, sýkýlan suya, gaza
yýkarak bariyerleri
yoluma yoluma koþmam
sanki sevgilim bekliyor beni az ilerde
öyle heyecanlý
öyle soluk soluða
ve öyle inançlý
güzel anlarýn soluðunu hissederek ensemde
esenlenerek Atatürk’ten
O’nun gözyaþlarýna dokunmam
O’nun elleriyle
bizim olanlara
12. 10. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.