bugün bir yaprak olmak istiyorum,
kurumuþ ve sararmýþ.
istiyorum sürüklesin beni sonbahar,
sert esen rüzgârlarýn sýrtýnda,
bir sahil kasabasýna!
gözlerin güneþ,
tenin can çekiþen deniz.
deli bir dalga gibi savrulmalýyým sýð yanýna,
martý kanatlarýnda çocuk gülüþleri.
o kumdan þato,
ve kovalar dolusu umut avuçlarýmda.
ipinden kopmuþ bir uçurtma olmak istiyorum,
dolunayda kaybolmak.
saymak ve göz kýrpmak yýldýzlara,
bir kaç güzel anýya el sallamak sessizce.
tutunmak yalnýzlýða biraz daha.
ellerimde ay kokusu,
saçlarýmda samanyolu
seni çaðýrmak çýplak bir sesle.
ya da,
bir bulut olmalýyým.
alnýmda kurþun gibi yaðmalanýnca sensizliðim,
damla damla aksan gözlerimden içime.
sonra,
ölüm uykusundan uyansam mutluluða,
unutsam geç kalmýþlýðýmý,
ve ayrýlýk olmuþsa dudaklarýmda tadýn.
odama sinen kokunun son kýrýntýlarýný da alýrsa,
pencerelerden süzülen leylak sarhoþluðu.
sana yüreðim,
bana düþmüþse sensizliðim,
iþte o zaman ben yazamazsam,
ve ahir uykusuna yatýrmýþsam senli hayalleri,
kristal bir mezarda.
ki;
çevirmiþsem umudun oklarýný gurbet kayalýðýna,
karanlýk ve soðuk bir tünelden geçiyorsa bedenim,
ve nefesim tükenmiþse.
sanma ki sevmedim seni.
sanma ki unutuldu sesin!
iþte tam o zaman,
ben yazmazsam sen yine de yaz...yaz seni nasýl sevdiðimi...