İkiyüzlü
ikiyüzlüyüm
ikiye bölündüðünden beri yüzüm
sildim suretimi ezberden
pastan noksan bir bisturiydim böldüm
kalbimi bir ilkin bir sona en yakýþtýðý anda
öldüm ve gene öldüm
derken dirildim
ki siz ey halkým
‘in’ dediniz adýma
yüzümü yüzünüzle örttüm
maskemden taþkýn sütle büyüttüm en tatlý yalanlarý
ki siz ey halkým
ikiyüzlü dediniz namýma
sol yaným varlýða öykündü sol yaným yokluða
güldünüz unutmadým
þu birbirini okþayan eller ve ayaklar
ve þu arsýz güneþin doðurduðu bazal hücreliler ve karsinomlar
el birliðiyle ey halkým
elbette el birliðiyle
kalbimden yeni bir kalp oydular
þu siyah ceket ve siyah hýrka sonra
ve yýllar sonra giyilen ilk kundura
ve yakýlmayan ilk sigara
el birliðiyle ey halkým
elbette el birliðiyle
dize getirdiniz þu haytayý –amenna
derken çýktým kitapçýdan ve kalabalýða karýþtým
seyyar satýcýlara aldýrmadým bir bank arandým
ýslandý kirpiklerim arýndým
ah þu insan seli
þu þaþkýnlýk
siz ki bizi iyi tanýrsýnýz ey halkým
hayatý olmasýný istediðimiz gibi deðil
olmasý gerektiði gibi yaþadýk
siz ki beni iyi tanýrsýnýz
ey þiire dökülmesi gülümsememe baðlý
kalbi kýrýk kadirþinas halkým
kaldýrým taþlarýný kanlý týrnaklarýmla tek tek kazýdým
gözüm avucunuza düþtü duvar dibinde dudaklarým
bütün uzaklar yakýnlaþtý birdenbire bütün yakýnlar ezelden ýrak
kalbim ayaklar altýnda çýðlýk çýðlýða haykýrarak
okudum bütün hüzünlü aykýrý ve yasak
þiirlerinizi ana yurduma ayak basmýþým gibi unuttunuz mu
ki tek sözcük yeterdi kurutmaya kirpiklerimi
hatta sözcükler dahi gereksizdi
hazýrdým tek tebessümde önünüze koymaya kalbimi
ah þu insan nehri
þu vurdumduymazlýk
içimizde can çekiþen balýklar misali þu yalnýzlýk
bi’ sabun lazým þimdi bize bir lif ve üç beþ kurþun
el deðmemiþ bi’ yaþam lazým þimdi bize
birkaç günah ve üç beþ dize suç
denedim her yolu þahitsiniz
girdim bütün çýkmaz sokaklara
yetmedi fikrimi sunmak
ille de yüzün diye direttiniz
deðil ikiye bölündüðü için
deðil ikiye bölünmüþ yüzümü yüzünüze yakýþtýrmak
sizi de mutlu kýlabileceði için
salt öz
salt töz gereði
derken biat ettik sorgulamak gereksiz
öðrendik zamanla
mesela hiç deðinmemeyi aþka
derken biat ettik sorgulamak gereksiz
öðrendik zamanla
yüzümdeki hududun ardýna düþmanca bakmamayý mesela
ki ben yok derdim
siz ‘in’ dedeniz adýma
henüz hiçbir kahramanlýk öyküsüne iliþemedim oysa
deðinme vaktim gelse de
iliþebildiðim hiçbir aþk öyküsüneyse deðinemiyorum bu noktada
aþkýn kahramanlýk doðurduðu henüz somutlanamadý zira
derken ama
çekiyorum ýslak kirpiklerimi gözlerimden
ey þiirleþmem gülümsemesine baðlý
yüce gönüllü kýrýlgan sevgilim
sanýrým kirpiksiz de senin için oldukça güzelim
yeter ki soksunlar tekyüzlüler kýlýçlarýný kýnlarýna
nasýl olsa pembe yalanlardan yoksun
iki çiftyüzlü kahramansýz çirkin bir aþkla da
anlatabiliriz derdimizi dünyaya
el birliðiyle elbette ey halkým
elbette el birliðiyle
/ amenna...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.