Gelmeyeceðini bildiðim halde bekledim,
Gözlerinin sonsuzluðuna ruhumu saldým.
Step yalnýzlýðýma sensizliði ekledim,
Devrildi kentler, hücrelerde nefessiz kaldým.
Yýldýzsýz gecelerde gözyaþlarýmý sildim,
Ne vazgeçebildim senden, ne kavuþabildim.
Siyah-beyaz resmini yýllar yýlý sakladým,
Süreyya bakýþlarýnda anýlara daldým.
Geride ne kaldý diye maziyi yokladým,
Parýldayan gözbebeklerinden ýþýk aldým.
Yokluðuna mahkûm ettikçe, peþinden geldim,
Ne vazgeçebildim senden, ne kavuþabildim.
Mutluluðu býraktým, omzuma dert yükledim;
Hasretin çile odasýnda sarardým, soldum.
Düþürmedim dilimden, adýný sayýkladým;
Kâbuslara alýþýk uykularýmý böldüm.
Ýçim kan aðlýyorken belli etmedim, güldüm;
Ne vazgeçebildim senden, ne kavuþabildim.
Seyyah oldum yollarda, hanlarda konakladým,
Sen yaðmur tanesi, ben seraba hasret çöldüm.
Bir türlü yaðmadýn, kaktüsten su arakladým;
Diriltecek sevgin olmasa, bil ki ben öldüm.
Oysa hep seni beslemeye hazýr sebildim,
Ne vazgeçebildim senden, ne kavuþabildim.
23.10.2012
Muhittin Alaca