Tuhaf bir bedenin içerisinde sadece nefes harcýyorum…
…suçsuzum;
Heyhat! Ýçimde hiç tanýmadýðým biri için yaþýyorum
Yaslanýyorum, benliðimi saran zavallý hüzünlerime…
Bir ömür geçiyor, önümden-arkamdan… Öyle iþte!
…günahsýzým;
Yazmak bile hiç istemiyorum ki-zaten yaz(a)mýyorum da
Ýki damla yaþ olup yanaðýmdan süzülüyorum, usulca kayýyorum,
Ey hayat! Yarýn yine gel olur mu? Unutmadan bu þiirde kendime…
…masumum;
Ne olur kýzmayýn bana! Ýlk defa kendime bu kadar yaslanýyorum…
Hiç bilmediðim bir intiba/ öylesine yer etti ruhumda; sanki vals gibi,
Artýk bir ben var içimde benden öte yaþayýp giden, sevilmek isteyen…
Ve bitti/ dün gibi…
Tuhaf bir ruhun gölgesinin resmini çizdim, üstelikte bu nefesle…
Emre onbey