Bir kaçýþ bu; farklý bir korkunun yürek üzüntüsü iþte…
Çocuksu parmaklarýmla oynardým/ hep aynýydý! Umut, çok uzak bir köydeki acýnýn da adýydý… Çünkü ben baþaklarý kendi yüreðimle harmanlardým Her tohumda gökyüzüne yýldýzlarý düþlerimle baðlardým… Hiç bilmediðim kuþlarýn kanadýna “özgürlük” yazardým Biliyordum! Çünkü hürriyet sadece bir söz deðildi; Ayný zamanda taþýmaktý onu kuþta olsan kanatlarýnda Uçabilmekti ve “ben özgürüm” diyebilmekti…
Felaket dediðin; sendin hiç bilmesen de, düþünmesen de Sessizce aðladýðýnda bulunduðun durumdan farklý deðildi! Bir liman akþamýnda sabaha kadar iskelenin dibinde üþümekti, Yitik düþler parkýnda bir ayaz sohbeti ve parmaklarýndaki o çocuksu koku…
Kýlýç saplandýðý yerde iz býrakýrdý… Ya yürek sýzýsý, Ben bilmiyordum yaþamanýn bu kadar koþuþturmaca olacaðýný, Kimi yolundan çevirsem “býrak beni” diyor, orada kavgam var… Affedersiniz! Mutluluk yalan giysilerde taþýnýrmýþ, anlayamadým… Umut/ özgürlük ya da felaket; hepsi birer laf-ý güzaf Elimde bir sepet gül; gel caným annem , yolunda güller kokuyor… Kasým akþamý sis olup yüreðime damlýyor ya/ ben de tutunuyorum Hayatýn bir penceresinden duyun ey kozmos:” ben de yaþýyorum…”
Yaþým epey yol aldý… Zaman sanki bir yerlerde beni benden almak üzere, Bomboþ hayallerin ve ismini daha duymadýðým birçok acýnýn kapýsýndayým… Yalan dolu yolculuklarýn “elveda” kuþatmalarýna bir yirmi beþ yýl verdim ben, Mutlu olduðum her anýn… Hayat ya, bir bedeli vardý: ödüyorum yalnýzlýðýmla
Mevsimlerin en soðuðundayým… Üþüyorum/ bazen aðlamayý bile seviyorum Bir düþ mevsimiydi! Düþen düþlerimden farklý deðildi; her þey gibi bir þeydi… Affetmeyi merhamet bilirdim de… Bir tek gözyaþýnýn yaðmurun çocuðu olduðuna, Defalarca sel sularýna býraktýðým o masum damlalarý, yüreðime inandýramadým… Bembeyaz güllerle düþmüþtün hayatýma… Babam bile seni sorardý da, bilirdi herkes Seni severken mutlu olduðumu, cenneti yaþadýðýmý… Þimdi sensiz bir kasým ayýndayým Her þeyimdin… Rüzgârlarda uçup gidiþin bile özgürlüðündü/ sevmek seninde hakkýndý! Bilmiyorum ey sevgili! Ben tuzaklý yollarýn adamý/ anla iþte yapraklarla savruluyorum.
Bir kaçýþ bu; kasým gününde baþladý, akþamýnda biter-gider…
EMRE ONBEY
Sosyal Medyada Paylaşın:
emre_onbey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.