“Olur ya; yâr’dan ayrý, hançeri baðrýna basarsýn…”
Yine bir mevsim ölür; kucaðýmda kalýr/ kimse suçlu deðildir!
Çünkü hiç kimse mevsimler kadar kuþlara sadýk deðildir…
…hýrpalandým! Mühürlü bir aþkýn içinde kala-kalsamda,
Benim ayakta duruþum bile bir onurdur… Cesaretimse;
Gözyaþýmdan damlar sessizce/ mevsimler hasrete tutsak,
Bir ben yine tek baþýma-sana doðru hançeri baðrýma basarým…
…sendelendim! Yeminimin yolunda nehir gibi tek yönde aksamda,
Benim kaþýmýn çatmasý bile bir þereftir… Cüretkârlýðýmsa,
Kanýmdan damlar sessizce/ zaman hasrete köle, bedelsizce
Bu yürek yine tek baþýna-sana doðru hançeri baðrýna basar…
…sen bil diye gönderdim bu aþkýn son harfini azraile
Çok kolay deðil; ama bilki hiçbir þey eskisi gibide hoþ deðil…
“Olur ya; yâr’dan kopuk bir yürek, hüzün deryasýnda kalýr …”
Emre onbey