Ayaklarým yeryüzüne basarken Ruhum gökyüzünde Ben sende var olmaya çalýþýrken Yüreðim efkarda Her birimiz bu kadar bir yerde Nasýl parçalanmaz insan Nasýl… Bölünmez mi parçalarý Bir parçasý baþka yerdeyken?
Ve sen ben bu kadar uzakken Birbirimizden ayrýyken Hala ayný þeyleri düþünüyorken Ayrýlýk nereden baþlar, Nerede biter?
I
Korktuklarýmýzla doldu ömrümüz Ve hayallerimizle Hayallerimiz mi korkunçtu Korku güzel miydi gerçekten Her korkunun bir güzele varýþý varken Bu ayak izleri kimindi?
II
Masallardan daha yalanmýþsýn Göðsüne baþýmý yasladýðýmda Bir masal anlatmayý bile beceremedin Oysa ben çoktan razýydým masallara Anlatacaðýn her þeye inanacaktým Gelmeden söz vermiþtim
III
Hayal kýrýklarý nereden baþlar ve nereye kadar batar? Yüreðimin en gizli köþesine kadar ulaþmýþken hayallerime inen kýlýç Daha ne kadar batar? Yürekten ötesi yok ki…
Hayaller bazen o kadar büyüyor ki, Biz küçülüyoruz, Yüreðimiz küçülüyor Sýðmýyor hayallerimiz kalbimizin dar odalarýna
IV
Her gün bir yenisi eklenirken mutsuzluklarýn Mutluluklarý ekleyemez, Mutsuzluklarla eksiliriz
Her þeyi býrakýp kaçmak istiyorum bazen kapýna Adresin yüreðim Bir sabah kapýnda bulursan beni Alýr mýsýn yine yüreðine? Bilmiyorum Bilmeden gelmek istiyorum Bildiðimle Bilmediðimle
V
Hala seni özlüyorsam Gidememiþim demektir Bir yüreðe sýðamadýðým için Üþüyorumdur
Ben hala üþüyorum Býraktýðýn yerde Kaldýðým gibi
On Dokuz Ekim Ýki Bin On Ýki 14 00 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.