Yolun ucunda tan kýzýllýðý,
Akþam inmede aðaçlara...
Sen yoksun dallarda,
Geliþinin kýzýllýðý yok yapraklarýn ucunda.
Bir çocuk göründü yolun baþýnda,
Dallar kadar kararttý bastýðý yeri...
Akþamý çekti aðaçlardan
Ayaklarýnýn altýna sererek...
Sonra yerini boþluða býraktý
Senle dolsun diye.
Bugün hep boþluklar vardý zaten,
Dolan boþalan sensiz köþeler...
Çok tenhaydý dünya.
Yüzlerce insan boþa koþuyordu,
Bir varlýk kazanamadan, öylesine.
Ben sökükleri dikiyordum,
Kalbime iðneyi batýrýp batýrýp çýkarýyordum durmadan.
Elimde gömlekten bir siper
Deþip deþip duruyordum kalbimi.
Güller açýyordu bir yerlerde...
Bir kýz tomurcuk açýyordu bahara
Sevdiðinin göðsünde,
Herkes onlara bakýyordu.
Bense gözüm saatte
Kimseyi görmeden sökükleri dikiyordum.
Birden akreple yelkovan
Tam yerinde buluþtu,
Tan kýzýllýðý belirdi yolun ucunda.
"Ýþ dönüþü saati..." dedi tik taklar,
"Güneþ doðacak az sonra."
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.