Küçücük bir esinti yalýyor ellerimi
Yüzümse çok uzaklarda kalýyor
Yanýyor hala cayýr cayýr
O minicik aralýk
Yetmiyor sokmaya
Yüzümdeki yangýný söndürecek o rüzgârý
Çimenler geliyor kokularýna binip
Bir yeþil geziniyor çevrede
Duvarlar yaprak kokuyor baþtan ayaða
Yaþam buluyor nefes almayan tüm þeyler
Ellerin bir þeyler söylerken bana
Sýrtýný döndüðün varlýðýmý
Duvarda var ederken
Güçlü bir þekilde tutarken çiviyi
Sert darbelerle çakarken duvara
“Artýk döndüm,
Týpký bu çivi gibi çakýlý kalacaðým hayatýna” der gibi
O minik aralýk açýlýyor gitgide
Az önceki esinti güçlü bir rüzgâra dönüyor
Yalamaya baþlýyor usul usul yüzümü
Kaybettiðim rüzgârým geri dönüyor bana
Çiviyi çakan ellerin
Öyle söylüyor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.