’Ýnce uzun yap/boz hayatlara Sepyalaþmýþ bir sonbahardan geriye’ ......
Sislenip ürpermiþ gece yarýlarýnda bana seslendi icimdeki yitik çocuk. Buðulanýp nefesime karýþtý . Kirli bir gramofonun fýsýldayýþlarý Çok eski bir hulyadan uyandý
Soðuk düþlerimde bir kibrite kanýyorum Ayný yorganda iki suret gibi sadece susarak ama kulaklara dolan o nefes alýþlarla kar altýnda ýsýnýyorum
En çocuk/masum/katil haliyle az kullanýlmýþ hayatlarý seçiyor kadýn kendi vurgusuz hayaline.
Yapraklar, yaðmur yüzlü adamlar ve bað bozumu hayaller... Artýk bir gün ve diðer günlerinden ihanete uðratýlmýþ titrek, koyu yüzlü Þubat. zamaný yitirdim düþ sarkacýnda.
Batýk geminin güvertisinden aðýr bir yaþanmýþlýkla ve yavaþ yavaþ incitmeden eziyorum cümleleri. Ve biliyorum artýk dönmeyecek kelimeler
Sosyal Medyada Paylaşın:
Deniz Pınar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.