birden çýktýn karþýma
kendimi bile izlemiyordum
takip etmiyordum kim nerde n’apýyor diye
Sen yýllarca ötede kalmýþtýn
sürüp gitmiþtin al atýný
kalakalmýþtým
hayatýn eðri büðrü çizgisinde tökezleyerek
alnýma yazýlmýþ dedikleri yazýyý
silmeye çalýþarak her zaman
daha çok açarak gözlerimi
adýmlarýmý hýzlandýrarak
her yaprak dökülüþünde
hüznü erteleyerek
yerlerimiz, telefon numaralarýmýz belliydi aslýnda
araya mesafeleri bile isteye koyduk
daðlar, yollar, evler dizdik
arada çocuklar doðdu
sallanarak büyüdü
sevgi salýncaklarýnda
umutlarla
aþka aþýk olmuþum sana deðil
görünce anladým rahat oturuþunu
rahatsýzdým kocaman kitaplýðýndan
gözlük altýndan bakýþýndan
týk bile demedi yüreðim
öylece baktým
körlüðüne
sen deðildin aþýk olduðum
yolunda yürüdüðüm aþktý
çiçek ellerle kapýmý çalan
bir bardak çay sýcaklýðýnda
yüzü bakýþýmla kýzaran
yolu her zaman yolumla bir
birlikte yürüdüðüm
seni görünce anladým bugün, kalbim çarpmadý
o ses deðildi benim sevdiðim
bendeydi aþk
Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.