insan ýþýðýyla sarmaþ yakamozlar
bir insan ýþýsa denizde, gökte
bütün lâmbalarý yanar insanýn
yutar karanlýklarý bir kibrit çakýþ
ilk adým atýþ örülen duvarlardan
ilk tekmeleyiþi gibi bebelerin
anne karnýný
ne uzundur o karanlýktan çýkýþ
dik ve uzun merdivenlerden
o uzun sirenler gibi
telâþla,devrile kalka
selâm verip aynada gülümseyen yüzüne
dönemeçli gidaplara yürümek
içine almaya hazýr bu boþluk
bir rüyadan düþer gibi
ýþýklarý açalým
düðmeler bir el uzatýþ uzaklýðýnda
biz gitmedikçe uzaða
mýknatýslarýmýz çekerken birbirini
bitmedikçe kendimizde
gizlenmedikçe dalgalarýn içinde
sular da þaþýrýr yolunu, ýþýkta bazen
girer yerin dibine dil
bir bakýþ kurtarýr birden
sallanan insanlarý büyüyen dalgalardan
hiç dinmezken aðýtlar
duyulur bir bebe aðlamasý
yeniden doðmuþ gibi
geriye gitmek deðildi niyetimiz!
Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.