Ruhumun efendisi öyle içimdesin ki
Batmayan güneþ gibi kalbimde aþikârsýn
Taþýmýyor yürek aþktan öte bir þeyi
Seni sakladýðým yere kendim ulaþamaz oldum
Yüksek daðlardan daha da yükseklerde
Bir baþtan bir baþa saðýmda solumda önümde arkamda
Her yeni günde ertesi günde bitmeyecek her günde
Bakýþlarýmda kývýlcýmlanarak çoðalan
Çoðaldýkça kanatlanarak sana doðru uçan
Dedim ya öyle içimdesin ki
Bir tufana tutulmuþ gibi kalabalýklarda yalnýzca sen
Sürüklenir küçücük ayaklarýmýn
Sarhoþ misali þarap içmeden
Ömrüm sana veriþmiþ hikâyesinde
Adý ’’bitmeyen bir aþk romaný’’
’’Konu’’
Umutla cennet baðýnýn duyguda ki en derin sýðýnaðý
Dönüp aynaya iki bakan gözün içine baktýðýmda
Bir kadýnýn kendi kulaðýna içine eðilerek fýsýldadýðý
Kirpiklerin ardýna gizlenmiþ öyle narin ve öyle içli
Yanýtlar baþ döndürücü parlaklýk içerisinde
Biri derin dokunaklý diðeri tutkunluðu anlatýyor
Kendimi bildim bileli hissettiðim þöhrette
Ruhumun efendisi!
Sözün bittiði yerde yüreðimdesin...
Ümmühan YILDIZ.