gözlerimde uçurum kokar sensizlik
saçlarýn rüzgarlarýn hýþýrtýsýna kapýlýnca
anladým yüreðin de gidecek peþinden
þimdi ben
düþlerimi
kayýp bir yolcunun heybesine býraktým
yoksul bir ibriðim ocak baþýnda
içimde damla damla birikmiþ gözyaþý
kaynadýkça taþar söndürürüm ateþi
bu son sefer deðil biliyorum
haydi git
gölgende beni de götür
gittiðin yerlere savura savura beni de bitir
düþünme beni
ben bir öksüzün yakasýnda aðlarým
yokluðunda seni kuþanýp
þiirlerimi doldurup çýkýnýma
düþerim yollara
bazen terk edilmiþ bir köy yolu
bazen ulu bir sedirin tepesinde yaralý bir bozlak
bazen ýrmaklara su taþýyan yalnýz bir dere
bazen de
rüzgarýný yitirmiþ ýssýz bir uçurum olurum
neye sayarsan say
toplarým gökyüzündeki bütün yýldýzlarý
bir türkü söylerim gariplerden
güneþ de aðlar
özledikçe
koynumda sakladýðým kokunla
gözyaþýmý akýtýrým umut deðirmenine
her çýðlýkta bir þiir gömerim bozkýrlara
haydi git
istersen alara’nýn köpüklerine býrak kendini
bir depremin ölçeðinde bulunsun künyemiz
sen puþt bir zemheri büyüt kalbinde
ben sarhoþ bir sonbahar dilencisi
hep yeþil bir dal saklarým içimde
güneþ doðarken kapatma gözlerini…