HÜZÜN

HÜZÜN

Üzgünüm, karamsarým, yine efkâr bastý.
Buruk acýlar kýskacýndayým.
Kan çanaðýna döndü gözüm.
Hasret cehennemine düþtüm.
Þefkat silinmiþ yüreklerden.
Efil, efil esen rüzgârda,
Kapladý gönlümü hüzün!
Üzgünüm!

Söndü, gönül ýþýðým,
Bak geceye döndü, döndü gündüzüm.
Keder karanlýklarý sardý, daraldý ruhum!
Boðazým düðüm düðüm,
Aratýr oldu dünü,
Her sabah doðan günüm.
Üzgünüm!

Bir goncanýn açýlýþý gülümseyiþim.
Gözlerimde buruk bir sevinç!
Mutluluksa, kýzgýn çölde serap,
Benden uzak mý uzak!
Ýnan, hem de çok uzak.
Üzgünüm!

Ne tarafa baksam, kin öfke nefret,
Binmiþ üst üste, kat kat!
Sökmüyor bir türlü, sökmüyor þafak.
Kalabalýklar,
Kalabalýklar içinde yalnýzým.
Üzgünüm!

Göðsüme düþtü baþým,
Ölüm dalgalarý arasýnda dolaþtým,
Dolaþtým sokak, sokak.
Gördüm ki, her adýmda kurulmuþ,
Haince tuzak!
Söyleyin dostlarým, çekinmeyin,
Söyleyin, bu ben miyim?
Üzgünüm!

ALÝ GÖZÜTOK
26. 12. 2009

Sosyal Medyada Paylaşın: