isimsiz bir zamana
gözleri deðmiþ gibiydi hüzün
önce avuçladý biriktirdiði gözyaþlarýný
sonra doðdu yeni yaðmurlara
döküldü
gece yarýlarýnýn eylül sohbetlerine
diþi bulutlarýn eteklerinde
bekledi yeni bir sözün tenindeki titrekliði
dudaklarýnda ýslanmýþ bir ýslýðýn çýrasý
ve ruhunda
dönümsüz uzaklaþan fýrtýnalar vardý,
hem de kem küm ediyordu evren
yüreðinin hafýzasýnda
sanki
ihtiyar sessizlikler çekiliyordu
sonsuzluðun kucaklarýna
bekledi
hiç bilinmedi
gýyabýndaki hiçliðe yazýlan ýslak þiirleri
mesele
hüznün öfkesini daðýtarak
zamaný geçimsiz ayaklanmalara çekmekti
daralýyordu nefesi
bu kadar uzun kalýnca
ruh ve akýl arasýnda
....