aklýmda ay söylenceleri yaný baþýmda sessiz vedalar kapýmda ayaz vurmuþ kehribar yalnýzlýklar can havliyle geçirip diþlerini ömrüme bir akrep daha öldü az önce
maya takvimleri göstere dursun kýyametleri çözüldü sukutunun alametleri an ömrüme dokundu gün batýdan doðdu söylenmemiþ sözlerin sýrrý ifþa oldu uzayan kelimelerin boþluðu ölü topraðýyla doldu
yüreðimde büyütüyordum seni üç noktayla çoðalýyordun ruhumda yürüyorduk sonsuza bugün mim koydum adýnýn yanýna not düþtüm günceme doðduðu gün öldü diye
nasýlsýn görüþmeyeli, diyerek bozup sükûneti lâl olmuþ yüreðimle diline dolanacak en basit suali beklerken "nasýlsýn" demeyi akýl edemedin diyordun ki "tutuldum" yalandýr tutsak olduðun insancýl duygularý öldürdüðünde can verdi aþk
14 Eylül 2012 – Zeynep Özmen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yakamozmavisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.