hiç evlat acýsý yaþayamayacak olan
bir adamýn baðrýna saplayýp babasýzlýðýmý
yorgun bir maziden sürükleyerek getiriyorum kendimi
ardýmda aðlayan mevsimler/sýzlanan çiçekler býrakarak
yas tutan yýllarýn kamburlaþmýþ sancýsýný taþýyorum sýrtýmda
veremli sevdalar þehrinde özlemler büyütürken o’na dair
arabesk þarkýlardan þifa aþýrýrdým/þiirlerin hatýrýný çiðneyerek
kibrit kutusunun içine sýðdýrýlan genç bir aþk’ýn portresini
cenazesinin çýktýðý her evin duvarýna kanla çivileniyordu
kürdoloji bölümünde tutuþan kývýlcýmlarla göðün karný yanarken
yüzüne týrnaklarýmý geçiriyordum git gide küçülen dünyanýn
-hayýrsýz evlatlar yetiþtiren ülkelerden betersin- diyorum faniye
’öyle’ diyor gururla ‘’eli kanlý kardeþten kalan ganimeti pay ediyorum…’’
kavmini terk eden bir peygamberin
tövbesi ile açarak avuçlarýmýn içini
-savaþ zanlýsý aklýmý/ve taraf tutan yanýmý helak et tanrým…-
Cömert Yýlmaz