bende bir hasret ki sormayýn,
Nurcan sanýyorum her gördüðümü
ne motorsikletten iniyorum,
ne de baþka þey yapýyorum
üç gün sonra bayram,
ertesinde aðabeymin düðünü
ben atladým gene jawaya,
nereye Ankaraya..
dönemeçte bir eþekli,
kurtaramadým,
süratliydim ki
o aný hatýrlamýyorum,
uçuruma yuvarlanmýþým
beni hastaneye, kaldýrmýþlar
aðrým acým yok gibi
alçýlar içinde Nurcihaný sayýklamýþým..
emmioðlum biliyor ya her þeyimi..
güya
Nurcihan merak eder diye
“kaza geçirdi hastanede”
diye yazmýþ yavukluma
gününü; mutfak penceresinden sokaðýn baþýný gözetlediðini
postacýnýn yolunu gözlemekle geçirdiðini..
postacý eve gelmesin için
uçarak gidip karþýlayýp
saklayarak getirip
banyoya kendini kilitleyip
yüzlerce defa okusa da býkmadýðý
mektuplarýmý beklediðini biliyor ya
çok bilmiþ
“geçmiþ olsun,
hastanede yatýyor” demiþ
ben Onu sayýkladýkça, güya içi yanmýþ
anam aklýna geleni yapmýþ..
kýz kardeþimi Emmimoðluna yamamýþ
ama önünde ben varým ya
emmikýzýný da bana..
aðzýndan girmiþ burnundan çýkmýþ
emmioðlumla birlik olup, mektupla
“baþýn sað olsun” demiþler
Nurcihan’ýma
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.