o senenin sonuna kadar ben her gün,
her sabah onun duraðýnda aldým soluðu,
her fýrsatta okulunun çýkýþýnda
minibüse bindim onunla
ne yan yana oturabildim
ne onun ücretini de ödeyebildim
karnesini aldýðý gün.. ilk defa konuþtu
“artýk okul bitti” dedi,
sesini tek duyduðumdu
acýmýþtý halime belli
ertesi günlerde babasýna bir köylüleri
bu delikanlý “senin kýzý bekliyor” demiþ
babasý “-nasipse elden ne gelir” demiþ
“Nurcihan ablalarýný beklemeyecek mi”
adam eve dönüp bizimkini bir güzel benzetmiþ
o da çýkmýþ o hiddetle duraða geldi
yüzü mosmor, gözleri þiþ,
“okul bitti, daha neden geliyorsun ki”
yere baktým “bilmem”
sanki onu beklemiyormuþ gibi
“sen neden geldin”
“bilmeemm” dedi
...
gülüþtük..
yürüdük.. nereye gittiðimizi bilmeden
hiç ama hiç konuþmadýk.. yürüdük
onu kucaklamak, teselli etmek isterken
birbirimize dokunmadan büyüdük
….
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.