anam geldi gitti söylendi durdu,
Fatime ilgilense de; içim ýsýnmýyordu
buradan uzaklaþmam gerekiyordu
amcamýn sayesinde sahilde bir pansiyonumuz oldu
ne niþan, ne düðün, bir nikah.. istemedik
“hayýrlýsý olur inþallah.. ya nasip” dedik
zaman içinde “Topalýn Yeri” meþhur oldu
büyük þehirlerden kimler, kimler gelmiyordu
lakin eþim hiçbir þeyle ilgilenmiyordu
anam her zaman ona kol kanat geriyordu,
güzel bir gündü; gençler eðleniyorlar
anam ve misafirler gözleme açýyorlar
güllerde, sebzelerleyim ben, her zaman iþler yürürdü
herkese laf yetiþtiren bir cevval tandýr gülü;
peynirli, kabaklý böreklere tereyað sürülmüþtü
aklýmda, hülyamda hep o, sanki mucize oldu
bu ses.. bu koku.. bu güzellik onundu
ne zaman vardým bilmem tandýra çakýldým o an
o herkese laf, tandýra yakacak, saca börek, ömre can
düþünmeden baðýrdým.. Nurcihaan! Nurcihannn!
O sakin.. “yememiþsin, sevmedin mi, çok güzel oldu” dedi
çok bilmiþ bir kýz çocuðu “yoksa bu o mu” dedi
kimdi bu?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.