yýllardýr olduðu gibi bu kabuslardan kurtulamadým
en son köyde inek saðan yeðenimi o sanmýþ bayýlmýþým
o zaman da kasaba hastanesine kaldýrýlmýþtým
unuttum ayýk gezmeyi
o gün de annem beni acilen hastaneye kaldýrmýþ
pansiyona yeni gelen misafir bir bayan yetiþtirmiþ..
her gün anamý gene o getirmiþ, beklemiþ
nasýl övüyor misafiri
koltuk deðneklerinden destek alýp hastaneden çýktým
anamýn ardý sýra sekerek arabaya vardým
ön tarafa oturup kapýyý çektim
bakan Nurcihanýn gözleri
Nurcihan!
not; ancak seri devam edecek
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.