çocuklarýna bizim adýmýzý vereceklermiþ
bu ölümsüz aþký yaþatacaklarmýþ..
Mutlu.. Zuhal.. Afitap ya da
Hasret, Sýla, Sevda!
birbirlerine çok yakýþtýlar
“hepsini de koyun, çocuklar” dedim
elinizden alan mý var
isim bir mavi boncuk, gelinim
yeter ki sýhhatli olsunlar
bize Haziran koyardýk.. belki Çarþamba
evimizin adý çamur olurdu ama
ben ona “Gülüm” o bana “Afitabým
caným, aþkým, bidenem, hayatýmm
okul formamla geldim ya kurstan
babacýðým kim bilir neyle aldý,
ne bilsin bir asker þoförün, candan
o yeþil elbiseliye tutulacaðýný..
bir ilk karþýlaþtýðýmýz,
bir Arzu ablaya geldi
hiç konuþmadýðýmýz..
söz verdik, sözlendik
hikaye gerisi..
insan hayatta bir kere seviyor
yerini hiçbir þey tutmuyor
þükür.. o bir kaza deðildi, biliyorum
o beni bekliyor
ben ona gidiyorum
hoþça kalýn!
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.