Aşkı Okuyun Bize

Aþký Okuyun Bize

Gam yurdunun topraðýný bela ile yoðurdun,
Sonra ah etme deyip adýný isyan koydun.

Kýrk gün bela yaðdýrdýn, sürurun yalnýz bir gün,
Koca ömrüm bitti de, ah gelmedi o bir gün.

Maksadýn derdi belaya salmak ise beni sen,
Nasýl dayanir ki, buna çamurdan yaptýðýn ten.

Sabret ki ödülünü al diyorsun sen benden,
Ben ol da bir göreyim, nasýl sabredersin sen.

Kudret elindeki yükten daðlar korkup kaçarken,
Meðer talip olmuþum ne bileyim ona ben.

Haddi aþýp feryat etmem elbet cehaletimden,
Hayýr! Yalnýz o da deðil, bir de acziyetimden.

Yýllarca senden korktum, beni hep korkuttular,
En küçük günahýmdan zindanlara attýlar.

Sanki pusu kurmuþsun, fýrsat kolluyormuþsun,
Aþýk, sarhoþ demeyip nara yolluyormuþsun.

Komþusu aç yatarken, þol Kâbe yollarýna,
Düþen bahtiyarlara köþkler veriyormuþsun.

Hem çok kazan çok kâr et, bir de ibadet tamam,
Komþuda yangýn varmýþ, bunlardan sana ne gam.

Gecenin yarýsýnda yalandan bir dua et,
O zaman ayaðýna seriliversin cennet.

Gönül almak! O da ne? Hepsi eveldenmiþ,
Fakirin muhtaçlýðý takdiri ezeldenmiþ.

Güçlü olma vaktidir, düþen kalsýn býrakýn,
Gücünüzün üstüne siz güç katmaya bakýn.

Ayrý ayrý saflar tutun, çokluktadýr rahmet,
Sizden olmayana sakýn eylemeyin merhamet.

Belki o merhametten günah da alýrsýnýz,
Bilmeden cehenneme azýk hazýrlarsýnýz.

Alim biziz dediler, söylediðimiz doðru,
Gerisi hurafedir, inanýn doðrusu bu.

Diye diye bu milleti ilmik ilmik ettiler,
Baðrýmýza ayrýlýðýn tohumunu ektiler.

Sülük gibi þöhret emen bu iðrenç sürüngenler,
Gönlümüze, ufkumuza bulut gibi çöktüler.

Hele Aþk’ý sevdayý hepten inkar ederler,
Bunlarýn hiçbirisi dört kitapta yok derler.

Ey Mevlâna, Geylâni, Hünkârý Hacý Bektaþ!
Yetmez mi gözümüzden döktüðümüz bunca yaþ.

Dillerden gönüllere inin artýk ne olur,
Sizinle gönlümüzün zehri, yaðý bal olur.

Aþký okuyun bize, aþký anlatýn bize,
Çorak olmuþ gönüller muhtaç nefesinize.

Naz etmeyin ne olur, etseniz de az edin,
Gelin mecal kalmadý, kýþýmýzý yaz edin.
Sosyal Medyada Paylaşın: