Ben-i Nuh ve Tufan
gülmez oldu ben-i nuh
bir kutuya hapsedildiðinden beri martý sesleri
duymaz oldu –görmez
düþlerindeki yoksul yengecin kýskaçlarýný sevmez
kapandý metrekarelere nuh yitti
bir mýsra içre bin sözcüktü bildiði
haydin yaðmurlarda yakýp yýldýrýmlarla yýkayýn beni diyebilirdi
-demedi
bir heykeldi hapsedildiðinden beri
bir kutuya
ol kükreyen kedinin asi yelesi
çok ýrakta bir okyanustu nuh çevrildi
avuç avuç toprak sundular avuç avuç gökyüzü
genç oðlanlar cesaretini terk etti bakireler bekaretini
savaþ oldu yýkým oldu kan oldu diþler bilendi
kýlýçlardý inledi kalkanlar delindi
ekmek uðruna bir dilim
bir tutam ot uðruna tanrýdan vazgeçildi
duymaz oldu ben-i nuh –görmez
rüyalarýndaki biçare kaplanýn gözlerini sevmez
yaþanmýþtý nuh tadýna bakýlmýþ pörsümüþ
dile gelsindi gayri ölü erenler
bir garip cariyeydi recmedilip diri diri gömülmüþ
bir duru ýrmaktý bir doru küheylan
bir derebeyiydi
hasmýnýn kafatasýndan mey kadehi biçmiþ bir tiran
anneydi rahminde evreni taþýyan
meczuptu
pirdi
gözü dönmüþ haramiydi
üç gün üç gece okyanuslarý mürekkep akýtan
duymaz idi lakin ben-i nuh –görmez
hayallerindeki nacar papaðanýn dilini sevmez
asýlsýz bir rivayetti ahir vakitte ben-i nuh bir yalan
kendi üzerine kopmuþ bir fýrtýna bir tufan
gülmez oldu bu yüzden
duymaz-görmez-sevmez
kovdurduðundan beri ruhunu
acun denen þu cennetten...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.