GECE AKINTISI

GECE AKINTISI







eflâtun kýrmýzý gökyüzünde
ne gündüz ne de gece
büyülü hâtýrâlarýmýz
elle tutmaya çalýþtýðýmýz rüzgâr
dirense de kalp
büyü sürsün istiyoruz


bitmeyen kederli zamana râzý
içinde olmaz bir hayâli
gölgesinden büyütüyor gözlerimiz
rehin alýyor kalbimizi derme çatma mutluluklar


tali yolda gidip
ana yola ulaþamayanlar kadar yorgun
göðüs kafesinin içindeki dalda titreyen
son yaprak gibi ümitsiziz
yine de ölümün sesini duyana dek
aldýrýþsýz bir yaz serinliðinde
sözcüklerimizin üstü hep örtük


güzel, ancak karmaþýk bir cümleyi es geçerek
kararý hayat acemiliðimize býrakýp
soluk bir resmi koyultmak
solmuþ bir sevinci canlandýrmak için
iniyoruz ruhun karanlýk maðarasýna
ve sonra dalýyoruz eski düþler sokaðýna


anýlarýn kederli geçiþini izlerken
büyüyor içimizdeki cehennem ateþi
eksik yaþamlarýmýzda sýkýþýp kalan es/leyemediklerimiz


çocukluðumuzu sakladýðýmýz hâtýrâ defterleri
gerçek rengini alýr mý yeniden
çirkinliklerle gölgelenen zamanda
akþamýn kara tozuna bulanýrken
içimizdeki çocuðun aðlayýþý sürmede


belleðe saplanan buruklukla
kimsesiz geceye düþüyor gözlerimiz
fer sönüyor yürek yangýnlarýyla
karanlýðý örtündükçe çoðalýyor suskularýmýz
sürüyor boþluðun sesinde siniþimiz


zulmün karanlýðý geçit vermiyor gün ýþýðýný solumaya
ölümü unutmuþ hýrsýzlar, çürümüþ insanlýðý seyirde
yalnýzlýðýn kollarýna sarýlan bedenlerin
tek kiþilik ordu yüreklerini, zifiri aynalara baktýran
beyazý bilmeyen günahkârlarýn
daim kurnazca bakan, ölüme hazýmlý aç gözleri
bir âh alýyor her yeni doðandan



hangisi giymek istediðimiz yeni yüz
gece akýntýsýna sürükleniyoruz
görmüyoruz görmüyoruz görmüyoruz…



Hâdiye Kaptan


Sosyal Medyada Paylaşın: