Fotoðrafýn bir yarýsýný kapatsam da, Hep orada bir yerde yanýmdasýn biliyorum.
Geceler çaðýrsa da beni kendine Yine seninle doðacaðým yeni güne.
Ben gecelerin olsam da, Biliyorum sen benimsin.
En karanlýk kuytularda kaybolurken yüreðim, Bir ýþýðýn yeterdi kurtulmaya, Kaderine razý köle gibi, Bekledim gelmeni, Yeniden dünyama doðmaný
Sadece þaþkýndým, Geceden kalma karanlýðýn içinden Bir ýþýðýn çýkmasýna, Yeniden doðmaya alýþýk deðilim sadece.
Biliyorum gözlerimin feri söndü en son gittiðin gecede Bir daha güneþin doðmasýna inancýmý yitirmiþken
Gittiðinin gölgesi duruyor hala karþýmda, Gölge yer etti gözlerime. Güneþ doðsa nasýl inanýrým varlýðýna? Gölgen dururken.
Bir çift göz deðmiþken gözlerime Þimdi hangi yýldýz inandýrabilir beni varlýðýna? Ben gözlerinle yýldýzsýz kalmaya bile razýyken, Bir avuç yýldýza gitti gözlerin. Önce baþýn yükseldi gökyüzüne, Gözlerin hala bendeyken, Bu gidiþi yok sayamayacak kadar asiydi yüreðim Sabah doðacak güneþin varlýðýna inanmazken Gözlerin yükseldi yýldýzlara Usulca ve sessizce, Yanýna kimseyi alamayacak kadar Kimsesizce. Kalbimi her yokladýðýnda, Eklem yerlerimden aðrýyorum. Ve kelimeler Eksiz dökülüyor gözlerimden.
Güneþ bizi yaksa da, Bazen inanmýyorum varlýðýna, Yanarken inançlarýmýz da yandý galiba Yansak da bazen, Buzla kaplý þiirleri unutamýyoruz. Yansak da bazen, Yazdýklarýmýzýn üstü açýk, çýrýlçýplak. Kelimeler ustasýnýn elinden kaçmýþ gibi, Cümle sanatý eksik, Yansak da hep, Bir yarýmýz yarým, Bir yanýmýz yanmýyor, bir yanýmýz kül.
Kalbinin daracaðýnda asýlý kalýp, yandýðým Þems, Yandýklarým sessizdi Yanýklarýmý kimse duymadý Ve fotoðraflar, Sessizce konuþtum Sessizce yandýk.
Otuz Temmuz Ýki Bin On Ýki 12 50 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.