çünkü sözdü cesetleri(mi) susturan benim þarkým benim sevincim en çok deðil mi deðerli mor bir çiçek o küçücük palmiyenin altýnda ýþýk saçan ama kör olduk o zaman
karanlýk tahtýna uzun bir sonsuzluðu yazdýk çoðu tutkuyla baktým gözlerinize öyle eridi ki ölüm uçsuz bucaksýz zincirledim ruhuma -tabutum rüzgar gözyaþlarým boðazýmda
çok yazýk küçük bir çocukkende elma kokardý düþlerim hiçliðe bakan hangi ilahi güzellik saklanýrdý ki o çalýnýn ardýna görüyorum göðsüm kan yaðmur beni yýkar önünde senin titreyen kutsal yapraða yükselirken dokunma
Sosyal Medyada Paylaşın:
immortalis. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.