bir mektup ya da þiir
bana insan köklerinin bütünlüðünü anlatýr
kör beton yýðýnlarýndan
bir çiçek gibi fýþkýrmayý
duru suyu
insanlaþmayý
umudu sarar kollarý, sevgili yerine
eli dolgun bir buðdayý sýkýca kavrar
yapma çiçekler kaldýrýlýr masadan
havada kýr çiçekleri kokar
ayaklarý yaðmur suyunda
elleri paslý çivide çocuklar
çorak bir toprakta
" denize özlem bu ya"
balýk ararlar
tekrar býrakmak için suya
kadýnlar
bir türlü bulamazlar ayaklarý nerde
askýya asarlar
kirli çamaþýr yalnýzlýðý
durmazlar
söz üretirler
iþ üretirler
-iki taþýn arasýnda-
bakarsýnýz
gözünü açýverir gül
iþ edinir erkekler iþ aramayý
bir bahar kepenklerini kapatýr fabrika
dumanýný salmaz ovaya
elleri, güz erkekler
mapusanede gibi
gezinirler
bir oraya, bir buraya
þairliðim
þiirden umudunu kesmez..
17. 7. 1994 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.