sabah oldu/mu derken
didiþtim kendimle
yýldýzlar döküldü eteðimden
bir köpek kendi çevresinde dolandý
bilinenden bilinmeyene doðru
yanýk kaldý ýþýklar
bir aðaç gibi bütün yapraklarýmý açtým
kollarýmý açýk býraktým her gidiþinde
yaðmurlar topladým beni unutan günden
býktým görünmez olmaktan
þekiller aradým görüntüden
kaçýp gidemezdi bütün düþlerimi parmaðýna dolayýp
bir yaþamara bulurdum
her göz kýrpmasýnda soluklanmalarýn
terse dönemez miydi tren
her vagonuna sevgi yerleþtirsem
her yüzü asýk umuda bir merhaba
baþlangýca mý sona mý ayarlý gidiþler
tayin etmeliyiz yön hakkýný
attýðýmýz ilk adým mý
beynimizden gelen komutla çalýþan y/önerge
çizilmiþ çizgiden çýkaran
yeniden çizemez miyiz ellerimizi
dümen suyuna çark etmeden yolumuz
her baþlangýcýn bayramýnda sen vardýn
nefesindi renk veren yapraða
son günde bile eritmeden nokta umudu
bir milimetre katetmek aþka
davul zurna eþliðinde düþlerin
gitmeden bir paçavra gibi duyumsayýp kendini
geri dönemez miydik güneþli sabahlara
kýzýlca kýyamet kopuyorken içimizde
kendinle didiþmeni býrakýp bir tarafa
gönlümün içinden geç bu yaz da
bizim ellerimiz aslýnda yazgýyý yaratan
kendi bildiðini okusun artýk, ayaklarýmýz
býrak didiþmeyi, gitmeleri býrak!
bizim duraða uðrayacak bu tren, geliþi farklý
sevgi ýþýklarýný yaktý, bu ay ramazan!
bütün eski bayramlarý sýðdýr gel gülümsemene..
20. 7. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.