Bir notanýn en sonunda asýlý kaldýðým hayat Yüreðimin her köþesinde adýn yazýlý olsa da, Yazmalara yetemedim.
Þiirlerim intihar kokuyor, Þarkýlarýmýz küflendi, her yerde eski rutubet kokusu Ve nem… Boðuyor bizi…
Yaralarýmýzdan kanýyoruz, Þifa olamadýk birbirimize. Ben yine yarým kalmýþ bir cinayet kadar can çekiþiyorum, Dilimde iki ucu kesik þiirler, Þiirlerimden kanýyorum.
Tüm insanlarýn ortak acýlarýna katamadým seni, Onlarýn acýsýyla acýmadým hiç. Acýlarýmýz bile bize özeldi, Baþkalarýna benzemeyen, Tedavisi olmayan.
Kimsenin acýsýný deðil, kendimizi yaþarken acýyorduk, Kalmak isteyip de gitmek olduðumuz yerler vardý, Kayýp zamanlarda. Bu sefer geceyi saklayamýyorduk, Ay bile karanlýkken.
Telafisi olmayan, Sensizliðimin koynunda sabahladým yine bu gece, Sen baþýný baþka omuzlara yaslarken. Ben de yasladým yüreðimi, Sensizliðimin kollarýna… Çok da güzel sensizleþtim.
Ayrýlýk çaðýrýyor þimdi bizi, Biz olamadýðýmýz yollardan yine tek baþýmýza yürüyeceðiz. Yakýþmasa da giyeceðiz bu sessizliði üzerimize, Biliyorum yine olmayacak, Acýlarýn üzerini iniltilerle örtemeyiz.
Simsiyah gece de, Her kan kýpkýrmýzý’dýr. Her ölüm biraz intihardýr. Herkes biraz istemiþtir ölmeyi,
Yaralarýmýz baþka yerden kanasa da, Hep ayný renk kanarýz. Geceleri hepimiz biraz gri’yiz Ve hepimiz yalnýz.
Hepimiz karanlýðýz geceleri Ve en çok gece açarýz yaralarýmýzý. Þimdi her yer gece Ve her yer kan. Adým atamýyorum.
Bilirsin en çok kýrmýzý tutar beni, En çok görünce ölürüm ben…
On Dört Ýki Bin On Ýki 11 00 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.