Sensiz ne kadar yarým olunabilirse, O kadar yarýmým. Dünüm, bugün yarýným.. Sensiz hep yalnýzým! Bir yolculuk yapýyorum, Bir yol gittiðim, Ama yalnýz.
Yüreðim yýldýzýný kaybetmiþ gibi, Gözlerim pýrýltýsýný, sana en son baktýðýnda unutmuþ gibi…
Arkama dönüp baktýðýmda, Ne çok söylenmemiþ sözüm varmýþ, Yazdýklarýmdan, yazacaklarýmdan çok. Arkama sönüp baktýðýmda, En çok da karþýlaþamayan kalplerimiz varmýþ.
Ne kadar uzakmýþýz meðer, Gidemediðimiz bir dolu yer varmýþ. Dilimizde bitmeyen dualar, Her duamda seni dilemiþtim. Olmayan dileklerimiz varmýþ.
Zaman önüm(üz)den hýzla akýp gidiyor, Biz ardýmýzdakilere bakarken. Cývýl cývýl renklerden çoktan geçtim siyah-beyaz zamanlara, Her gün biraz daha renklendikçe biz rengimizi kaybediyoruz. Renk kaybýndan öleceðiz.
Bir yolculuk düþlüyorum, Trenle, uzun bir yola gidiyorum. Trenin her köþesi hüzün dolu, Ýnsan en çok vagonlarda hüzünlenirmiþ gibi gelir bana. Dünyaya yetecek kadar hüzün götürüyorum trenin vagonuna.
Yüklüyorum Yanýma lazým olacak eþyalarýmý almýyorum. Bundan sonra lazým olmayacak gibi geliyor. Ben hüznümü büyütüyorum Bu vagonda, Bu trende, Bu yolda.
Sensiz çýktýðým her yol hüzün, Sensiz gittiðim her yol uzun. Uzun ve yalnýz, Yalnýz ve kalabalýk, Kalabalýk yabancýlarla.
Her vagona yetecek kadar hüznüm var, Her þiire yettiði kadar. Siyah beyaz caddeler, Siyah beyaz hayallerime ekleniyor. Tren hýzla uzaklaþýyor Ama ben bir türlü varamýyorum Gitmek istediðim yere, Ya da gitmek istemediðim yere.
Yollardaki kadar rahatsýz hissediyorum kendimi, Bu ev, bu sokak, þu caddeler, Bu oda, bu salon, bu yatak Sanki hepsi vagon, Hüznün vagonu.
On Altý Temmuz Ýki Bin On Ýki 18 00 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.