kollarýný rüzgara açmýþ
hüzünlü bir seyirdir nefeslerin irkilen boþluklarý
bilinçaltýna sýðýnýr duygularý tutan noktalar
ve yutkunur kendi içinde yarýnlar
sonra..
kimsenin sesinin dahi deðmediði
konuþkan hislerle uçuþur hasret
uçuþur fakat
bilir
gidiþe hazýr bütün kuþlar göç etmiþtir
ömrün yaðmalanmýþ girdaplarýna
kim öle
kim kala
nefes almakla öðrenilmiyor hayat
dün yarýndan az olsa da
çok emanet taþýnacak
yaþayýp hissedemeyen aþk mimozalarýna
....