Çocuk oldum bir günlüðüne…
Bir bulut seçtim,
Pamuk þekeri yaptým ondan.
Tadýný uzak, güneþli bir günden çaldým.
Þimdilerde rastlamýyorum o þekerlere,
Bulutlara benzemiyor hiçbir þey.
Her þey katý, her þey baðýrýyor
Ben burdayým diye.
Ambalajlar pýrýltýlý,
Ýçindekinin eksiðini kapamaya çalýþýyorlar.
Bu yüzden seviyorum pamuk þekerlerini…
Örtmeden üzerlerini bakýyorlar insanýn gözüne gözüne,
Okþamaya baþlýyorlar birden tenini.
Sen daha bir fikir bile edinemeden
Bir bakýyorsun sarmaþ dolaþ olmuþsunuz.
Aðzýn, ellerin yapýþ yapýþ,
Damaðýnda onun emsalsiz lezzeti…
Çocukluðumun þekerleri gibi insanlarý da
Zihnimdeki o sisli yere göçtüler çoktan.
Ambalajlarý gösteriþli,
Ýçlerindekini saklayan insanlar var þimdi.
Geceleri Ýstiklal Marþý çalmýyor TV’de,
Hadi uyku vakti diyen bir þey kalmadý.
Saatler zamaný göstermez oldu…
Ýnsanlar uyumak için
Zihinlerinin susmasýný bekliyor,
Uyuþmasýný…
Gönüllü uykulara döþeklik etmiyor yataklar…
Sarhoþ nefesler yalýyor çarþaflarý,
Huzur uçmuþ gitmiþ üzerlerinden.
Erken kalkýlacak bir sabahý
Gösteren hiçbir iþaret yok.
Herkes akþamdan kalma,
Günü karþýlamaya gelmiyor kimse.
Çocuklar mis gibi kokulara uyanmýyor
O evlerde.
Gün küskün, gün somurtuk…
Çaydanlýk bile bir farklý fokurduyor,
Bir suçlu…
Bu eve uyduramýyor kendini.
Akþamdan kalma o kadýnýn
Eli dokunduðunda kendisine
Bir hoþ oluyor içi.
Anne eline alýþýk o...
Sofrada bekleyen çocuklarýn
Özlemle beklediði gibi
O da bekliyor o kadýnýn
Sarhoþluðundan sýyrýlmasýný,
Anne olmasýný…
Gece barda daðýtan kadýný
Çekip çýkarmasýný içinden,
Kusmasýný…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.